ടൊയോട്ട ഇന്നോവയും ഒരു വിവാഹയാത്രയും

ടൊയോട്ട ഇന്നോവ. ഇതാണ് കിട്ടിയത് അവസാന നിമിഷത്തില്‍.

എന്റെ ഒരു വളരെ അടുത്ത ഒരു സുഹൃത്തിന്റെ കല്യാണത്തിന് പോയതായായിരുന്നു കഴിഞ്ഞ ഞായറാഴ്ച. അവന്റെ വീട് ഒറ്റപ്പാലത്തും പെണ്ണിന്റെ വീട് കീച്ചേരിയിലും (ത്രിശ്ശൂര്‍). ഒരു മണിക്കൂര്‍ യാത്ര.

രാവിലെ തന്നെ സ്ഥലത്തെത്തി. ഐ മീന്‍, കല്യാണച്ചെക്കന്റെ വീട്ടില്‍. ബ്രേക്ക്ഫാസ്റ്റ് ഉണ്ടാകുമല്ലോ. അവിടെ എത്തിയപ്പോള്‍ സഹപാഠികള്‍ ഒരുപാടുണ്ട്. എല്ലാവര്‍ക്കും എന്റെ അതേ ചിന്താഗതി തന്നെ. വെറുതേ അല്ല തമ്മില്‍ ഇത്രയും അടുത്തത്.

പ്രാതല്‍ കഴിച്ച പ്രാ‍ന്തന്മാരെല്ലാം കല്യാണത്തിന് പോകാന്‍ കല്യാണവീട്ടുകാര്‍ തയ്യാറാക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന വണ്ടികള്‍ നോക്കിയപ്പോള്‍ ഞെട്ടി. ആവശ്യത്തിനില്ല. ഒരുമാതിരി എല്ലാവരേയും കുത്തിത്തിരുകി വാനിലും ബസ്സിലും ജീപ്പിലും ഒക്കെ കേറ്റി പറഞ്ഞ വിട്ടപ്പോഴേക്കും ഞാനും എന്റെ കൂട്ടുകാരും പുറത്ത്. ഞായറാഴ്ച ആയതിനാലും കല്യാണ സീസണ്‍ ആയതിനാലും വണ്ടി ഒരു സ്റ്റാന്റിലും കിട്ടാനില്ലായിരുന്നു. വെറുതേ റോഡില്‍ മാ‍നം നോക്കി നിന്നപ്പോഴാണ് ഒരു ടൊയോട്ട ഇന്നോവ വണ്ടി വന്നതും ഞങ്ങള്‍ പത്ത് പേരും അതില്‍ കയറിയതും.

കല്യാണം നന്നായി നടന്നു, സദ്യയും. മണ്ടത്തരം ഒന്നും അപ്പോള്‍ കാണിച്ചില്ല. അല്ലേലും ഞാനല്ലല്ലോ, കല്യാണച്ചെക്കനല്ലേ മണ്ടത്തരം കാണിച്ചത്.

സദ്യ കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സമയം വെറും പന്ത്രണ്ടര. കല്യണപ്പാര്‍ട്ടി തിരിച്ച് പോകുന്നത് രണ്ട് മണിക്കെന്നും അറിഞ്ഞു. നല്ലൊരു ഞായറാഴ്ച. പോരാണ്ട് ഉച്ച സമയം. പെട്ടെന്ന് വീട്ടില്‍ എത്തിയാല്‍ നല്ലോണം ഉറങ്ങാം. രണ്ട് മണി എന്ന് ഇവര്‍ പറഞ്ഞാലും‍ പുറപ്പെടുമ്പോള്‍ ഒരു മൂന്ന് മണിയോളമാകും. തിരിച്ച് പാലക്കാട്ടെത്തുമ്പോള്‍ ഉറങ്ങാനുള്ള നല്ല സമയം കഴിയുകയും ചെയ്യും. ഉച്ചയുറക്കം നഷ്ടപ്പെടുമല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ എന്റെ ക്ഷമ കെട്ടു. കല്യാണപ്പാര്‍ട്ടിയുടെ കൂടെ തിരിച്ച് പോകാന്‍ നില്‍ക്കണ്ട, ഇപ്പോള്‍ തന്നെ പോകാം എന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ എന്റെ സുഹൃത്തുക്കളെ സമ്മതിപ്പിച്ചു.

അപ്പോഴാണ് അറിയുന്നത് എന്റെ കൂടെ വന്ന സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഏഴു പേരും പോകുന്നത് എറണാകുളം ഭാഗത്തേക്ക്, മൂന്ന് പേര് മാത്രമുണ്ട് വന്ന വഴിയേ തിരിച്ച് പോകുന്നവര്‍. മൂന്ന് പേരായി എങ്ങിനെയാണ് ഒരു ഇന്നോവയില്‍ പോകുന്നത് തിരിച്ച്? അത് ആഢംഭരം ആയിപ്പോകില്ലേ? വരുമ്പോള്‍ വണ്ടിക്ക് അത്ര ക്ഷാമമായിരുന്നു എന്നതും ഓര്‍ക്കണ്ടേ!

നമുക്ക് പോയി, ഇപ്പോള്‍ കൂടെ വരാന്‍ താല്പര്യമുള്ള കുറച്ച് പേരെ വിളിച്ച് കൊണ്ട് വരാം കൂട്ടിന് എന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. മറ്റു രണ്ടു പേരും സമ്മതിച്ചു. തുടര്‍ന്ന്, ഓരോരുത്തരും ഓരോ വഴിക്ക് ആളെപ്പിടിക്കാന്‍ പോയി. ഒരാള്‍ ഓഡിറ്റോറിയത്തിലും ഒരാള്‍ സദ്യ നടക്കുന്നിടത്തും, മൂന്നാമത്തെയാള്‍ സദ്യ കഴിഞ്ഞ് സിഗരറ്റും മുറുക്കുമായി വിശ്രമിക്കുന്നവരുടെ ഇടത്തും പോയി “ഒറ്റപ്പാലം, വണ്ടി വിടാന്‍ പോണേ” എന്ന് വിളിച്ച് ആളെപ്പിടിത്തം തുടങ്ങി.

രണ്ടാളെ ഞാന്‍ സംഘടിപ്പിച്ചു. അവരേയും കൂട്ടി വേഗം ഇന്നോവയുടെ അടുത്തെത്തി. എന്റെ കൂട്ടുകാരും മിടുക്കന്മാര്‍. ഒരുത്തന്‍ രണ്ടു പേരെയും, മറ്റവന്‍ മൂന്ന് പേരെയും വിളിച്ചു കൊണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നു.

അപ്പോള്‍ മൊത്തം ആള്‍ക്കാര്‍ ഇപ്പോള്‍ പത്ത്. വന്നപ്പോഴും പത്ത്, പോകുമ്പോഴും പത്ത്. പക്ഷെ വന്നപ്പോള്‍ എല്ലാവരും സുഹൃത്തുക്കള്‍, പോകുമ്പോള്‍ എല്ലാവരും അപരിചിതര്‍. പോരാണ്ട് ഇപ്പോള്‍ എല്ലാവരുടേയും വയറ് നിറഞ്ഞിരിക്കുന്ന സമയവും. മുന്നില്‍ ഒരാളും, നടുവില്‍ മൂന്ന് പേരും പിറകില്‍ മൂന്നാളും മതി എന്നവര്‍ തീരുമാനം എടുത്തു. പ്രായമായവരല്ലേ, പറഞ്ഞത് തട്ടിക്കളയാന്‍‍ പറ്റുമോ. അപ്പോള്‍ വണ്ടിയില്‍ ഏഴു പേര്‍. ബാക്കി മൂന്ന് പേര്‍ പുറത്ത്.

ആ മൂന്ന് പേര്‍ സ്വാഭാവികമായും ഞങ്ങളാണെന്ന് പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ. ഞങ്ങള്‍ക്ക് റ്റാറ്റ പറഞ്ഞ് കൊണ്ട്, ഒരു മന്ദസ്മിതത്താല്‍ നന്ദിയും പറഞ്ഞ്, അവരും ഇന്നോവയും പാലക്കാട്ടേക്ക് യാത്രയാ‍യി.

പിന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നത് കല്യാണവീട്ടുകാര്‍ വിളിച്ച് കൊണ്ട് വന്ന വണ്ടികളാണ്. ഒരു ക്വാളിസ്സും, രണ്ട് റ്റാറ്റാ സുമോയും, മിനി ബസ്സും, ഒരു വലിയ ബസ്സും, പിന്നെ വീഡിയോക്കാരുടെ കാറും. അവരൊന്നും ആ സമയത്ത് കൂടെപ്പോരാന്‍ തയ്യാറായില്ല. എല്ലാവരുടേയും കൂടെയേ പുറപ്പെടാന്‍ പറ്റൂ എന്ന് അവര്‍ക്ക് ആജ്ഞ കിട്ടിയിട്ടുണ്ടെന്നാണ് അവര്‍ പറയുന്നത്. പിന്നെ അവിടെ ഇരുന്നും നടന്നും കോട്ടുവായിട്ടും തല ചൊറിഞ്ഞും മണിക്കൂറുകള്‍ കാത്ത് നിന്ന് മൂന്ന് മണിയാക്കി. അവസാനം ഓഡിറ്റോറിയത്തിലെ വന്‍ പുരുഷാരം വണ്ടികളിലേക്ക് ഒതുങ്ങിയപ്പോള്‍, ഞങ്ങള്‍ ഓരോരുത്തരും ഓരോ വണ്ടിയില്‍ ഒരു പൃഷ്ഠത്തിനുള്ള സ്ഥലം ഇരന്ന് വാങ്ങി, കുലുങ്ങിക്കുലുങ്ങി തിരികേ പോന്നു, പാലക്കാട്ടേക്ക്. തിരികെ വരന്റെ വീട്ടിലെത്തുമ്പോള്‍ ആ ഇന്നോവ അവിടെ കാത്ത് നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു, വരന്റെ പാര്‍ട്ടിയുടെ കയ്യില്‍ നിന്ന് ടാക്സിച്ചാര്‍ജ്ജ് വാങ്ങാ‍ന്‍. ആ ഡ്രൈവര്‍ ഞങ്ങളെ നോക്കി ചിരിച്ചു, ആ ഇന്നോവയും.